Odgovara:

Suzana Večerić, dr. med., psihijatrica, psihoterapeutkinja

Poštovani, Vi ste nakon prometne nesreće bili u psihičkom šoku (drhtavica, žeđ). Koliko sam shvatila iz Vašeg pitanja imali ste ‘samo’ prijelom ključne kosti.  Pored boli zbog slomljene kosti, strah zbog zarobljenosti u autu je bio presudan za kasniji razvoj posttraumatskih smetnji. Simptomi koji su Vam se kasnije javili (noćne more i dnevni povrati slika nesreće) su dio posttraumatskog stresnog poremećaja (PTSP) koji je dio anksioznog spektra smetnji. Pored noćnih mora koje se dešavaju u REM fazi spavanja, Vi ste vjerojatno imali i noćni strah koji se  javlja u NREM fazi (iz dubokog sna), najčešće kod djece te kod odraslih koji  imaju PTSP. Kod noćnih mora (REM faza spavanja) ne možete micati mišiće pa ne možete udarati rukama nekog tko spava pored Vas ili trčati po sobi. Poznato je iz zadnjeg rata da osobe s PTSP-em mlate rukama osobe koje spavaju pored njih. Vi ste svoj PTSP liječili  ispravno: odličnim antidepresivnom Seroxatom i psihoterapijom.Vi više nemate PTSP simptome ali ste očito ostali povišeno anksiozni (Vi to zovete pretjerani oprez). Ja NE mislim da ste se Vi karakterno promijenili ali se čini  da je Vaša anksioznost sad veća nego prije 2007.  Posttraumatske, a i druge anksiozne smetnje, se mogu vraćati u određenim okolnostima i  taj potencijal za anksiozni poremećaj je sad kod Vas veći nego je bio prije traume (2007.).To je ta promjena za koju ste me pitali. Inače važni životni događaji uvijek ostavljaju tragove na našoj psihi.