Kronično bubrežno zatajenje se definira kao oštećenje bubrega koje se dokazuje biopsijom bubrega, markerima bubrežnog oštećenja ili glomerulskom filtracijom < 60 mL/min/1,73 m2 kroz tri mjeseca. Markeri bubrežnog oštećenja su gubitak bjelančevina urinom, abnormalnosti urina ili sedimenta te abnormalnosti uočene na dijagnostičkim snimkama bubrega. U bolesnika se stadij kronične bubrežne bolesti određuje prema vrijednosti glomerulske filtracije bez obzira na uzrok bubrežne bolesti.

Prevencija

Osobe koje u obiteljskoj anamnezi imaju neku od bubrežni bolesti mjere prevencije trebaju provoditi redovito. Kronični bolesni sa dijagnozom šećerne bolest (dijabetes) i visokim krvni m tlakom (hipertenzija) spadaju u kategoriju visoko rizičnih osoba u koji zbog komplikacija osnovne bolesti može doći do kroničnog bubrežnog zatajenja Ta činjenica ukazuje na potrebu redovite kontrolne, liječničke preglede i redovite pretrage krvi i urina. Abnormalnosti laboratorijskih nalaza obično prethode pojavi simptoma. Jedna od mjera prevencije je pridržavanje uputa o prehrani i tjelesnoj aktivnosti. Redovite kontrole krvnog tlaka uz neizostavne kontrole šećera u krvi što posebno vrijedi za dijabetičare. Ne treba zaboraviti na kontrolu masnoća u krvi te kontrolu crvene krvne slike. Navedene pretrage jedini su način ranog otkrivanja kronične bubrežne bolesti.

Simptomi

Simptomi se mogu razlikovati, međutim postoje neka zajednička obilježja. Bolesnici se žale na simptome kao kod gripe. Velik broj bolesnika se žali na jedan zajednički simptom „umor“. Bolesnici se vrlo brzo umaraju i nakon lakše aktivnosti. Kod bolesnika su prisutni edemi koji se mogu najviše manifestirati na nogama. Kod nekih je dominantno oticanje koljena . Neki bolesnici se žale na pojačano znojenje ruku, prisutni su podočnjaci koji izgledaju poput vrećica ili jastučića ispod očiju. Gubitak apetita, mučnina i povraćanje, svrbež kože, otežana koncentracija neki su od prisutnih simptoma. Značajan broj bolesnika uz gore navedene simptome razvije i anemiju.

Liječenje

O liječenju odluku donosi liječnik sa stručnim timom. Kod nekih bolesnika nužno je potrebna dijaliza ili transplantacija bubrega. Ako se bubrežni bolesnici ne liječe dijalizom ili transplantacijom bubrega, postoji opasnost od smrtnog ishoda zbog nakupljanja toksina i viška tekućine u njihovom tijelu.