Viktora Žmegača naša kulturna javnost poznaje ponajprije po kapitalnim
knjigama, velikog opsega, zasnovanima na golemoj općekulturnoj
erudiciji i znanstvenoj akribiji.
U ovoj knjizi Žmegač pokazuje i svoje
drugo lice: umijeće da govori u kratkoj esejističkoj formi, često na
rubu beletrističkog, autobiografskog i feljtonističkog stila. Povijesne
uzore ovoj zbirci kratkih zapisa mogli bismo naći u sličnim knjigama
Benjamina, Adorna i Valéryja; taj tip naizgled nepretencioznih eseja
pisali su i semiotičari Barthes i Eco.
Na sažet i poentiran način
Žmegač gaji diskurs kojemu najbolje pristaje naziv “sintetična proza“.
On prepleće različite tipove diskursa: kulturološko razmatranje,
memoarsko pripovijedanje, aktualistički zapis o društvenim i kulturnim
težištima suvremenog razdoblja. To je sintetička proza u tom smislu što
je zasnovana na jakim kontrastima između filozofske teksture i “otkvačenih“ zapisa koji prizivlju atmosferu tramvajskih vožnji.
Predodžbu naravi knjige nude naslovi pojedinih zapisa, koje treba
shvatiti ironijski: “Celuloidni moral“, “Starenje junaka“, “Tradicija,
sladoled i suze“, “Dijalektika tehnologije“, “Samson kod frizera“, “Nadrealisti i kravate“, “Diskretni šarm futurologije“, “Što bi rekao
Baudelaire?“, “Bumo se seksali“, “Paskalov poučak“, “Kazalište života“, “Oskar Wilde na motoru“, “Geometrija i povijest“, “Boris Godunov i KGB“
i dr.
Nakladnik: Profil
D.Š.
