Odgovara:

Mr. sc. Antonio Plešnar, Spec.Urolog i subspecijalsita Urološke Onokologije

Urična ili mokraćna kiselina je konačni proizvod metabolizma purina u ljudi, jer ljudski rod nema urikazu kao drugi sisavci, u kojih se mokraćna kiselina razgrađuje do alantoina i ugljičnog dioksida. Urična kiselina je normalan sastojak seruma sve do granice saturacije od 380 do 400 nmol/l. Prema statističkoj definiciji, hiperuricemijom se smatra koncentracija urične kiseline iznad 420 nmol/l u muškaraca i iznad 360 nmol/l u žena. Prema fizikalno-kemiskoj definiciji, hiperuricemija počinje pri koncentraciji od 416 nmol/l, jer se iznad te vrijednosti nastaje precipitacija kristala. Hiperuricemija je vrlo česta, nalazi se u 2do18% populacije. Asimptomastka hiperuricemija je obično blaga i može potrajati godinama, a rizik od razvoja uričnog artritisa i nefrolitijaze u korelaciji je sa visinom vridnosti mokraćne kiseline. Taj se rizik povećava pod utjecajem alkohola, debljine, diuretika. Mnogo je veći rizik od pojave akutne urične nefropatije tijekom kemoterapije malignig bolesti. Rizik od pojave zatajenja bubrega je tek kod vrijednosti od 770 nmol/l. Liječenje asimptomatske hiperuricemije treba svesti na postupno i kontinuirano smanjenje tjelesne težine, na razumno samnjene potrošnje mesa/osobito iznutrica kao što su jetra, želudac, alkohol. Treba unosti dosta tekućine osobito mineralne vode. Pijenjem vode dolazi do alkalizacije urina a time se može prevenirati stvaranje uratnih kamenaca kao i kamenaca od kalcijeva oksalata i fosfta.Kontroliranim održavanjem alkalne reakcije urina oko ph 7-7,5 manje se talože urati a time i stvaraju kamenci. Indikacija za primjenu ljekova su bolesnici koji imaju česte upale zglobova, stvaranja bubrežnih kamenaca.