Kod Rh negativnih trudnica uz ciljane pretrage se odredi i Rh faktor ploda, tako da se rutinsko davanje Rho D imunog globulina daje samo trudnicama s Rh pozitivnim plodovima.
Ujedno kod Rh senzibiliziranih trudnica, ukoliko se kordocenteza izvodi transplacentarnim putem, može doći do jače fetomaternalne hemoragije i porasta titra antitijela, te u takvih trudnica uvijek izbjegavamo transplacentarni put kod izvođenja kordocenteze.
Najčešće se kordocenteza izvodi tako da se igla uvodi transplacentarno ili transamnijski na 1-2 cm od insercije pupkovine, a što smanjuje mogućnost kontaminacije fetalne krvi plodnom vodom. Isto tako može kao mjesto za punkciju poslužiti i ulazak pupčane vrpce u fetalni trbuh, odnosno u trećem tromjesečju trudnoće, kod manje količine slobodne amnijske tekućine kordocenteza se izvodi punkcijom slobodnih konvoluta pupkovine. Weiner i suradnici preko 50 posto svih kordocenteza izvode punkcijom slobodnih konvoluta pupkovine. Kada je posteljica stražnja, nekada se insercija pupkovine ne može niti dosegnuti, a nekada se niti ne vidi, te se tada isto koristi punkcija slobodnih konvoluta pupkovine. Polihidramnij i oligoamnij otežavaju izvođenje kordocenteze. Kod anhidramnija je tehnika kordocenteze nemoguća, te autori koriste tehniku punkcije hepatalne vene (hepatocentesis), dok je tehnika kardiocenteze (punkcija lijevog ventrikla srca) radi učestalih komplikacija kao što su asistolija, bradikardija, hemoperikard, odnosno radi visokg postotka izgubljenih trudnoća iza kardiocenteze koji iznosi do 15,4 posto (po Westergrenu i suradnicima), uglavnom napuštena.
Kordocenteza se može olakšati davanjem neuromuskularnih blokatora fetusu, kako bi se izbjegle fetalne kretnje, odnosno promjena smjera igle koji izaziva fetus svojim fetalnim pokretima. Oni se daju prije punkcije fetalne krvi injekcijom u fetalno bedro. Koristi se pankuronij bromid u dozi do 0,1 mg i.v., odnosno injekcijom u fetalno bedro do 0,3 mg na kg tjelesne težine ploda, a koja je procijenjena ultrazvukom. Isto tako se mogu dati d- tubokuranin 1,5- 3 mg/kg ili atrakurium besilat 0,4 mg/kg.Najčešće se koriste kod produženih zahvata (intrauterina transfuzija), odnosno kod punkcije slobodne pupkovine ili insercije pupkovine uz trbuh ploda. Prema dosadašnjim spoznajama primjena ovih sredstava u fetusa je bezopasna. Ujedno kod dužih zahvata se daju profilaktički antibiotici, iako nema potvrde da oni smanjuju rizik od nastajanja amnionitisa.
