Biopsija posteljice, placentocenteza ili kasni CVS intenzivnije se proučava u nekoliko svjetskih centara od 1988. godine.
Do sada je u svijetu učinjeno oko 20.000 placentocenteza, što je u odnosu na rani CVS (550.000) višestruko manje i to radi problema kariotipizacije posteljičnog tkiva iza 12. tjedna trudnoće, a što uspijeva samo u vodećim svjetskim perinatalnim centrima. To je metoda prenatalne dijagnostike kojom se dobiva posteljično tkivo u drugom i trećem tromjesečju trudnoće za fetalnu kariotipizaciju, DNA, enzimatske i druge analize.
Nakon dezinfekcije majčine trbušne stjenke, bez korištenja anestezije, uz ultrazvučno navođenje, koristeći spinalnu iglu od 18 G u drugom tromjesečju trudnoće ili 16 G u trećem tromjesečju trudnoće posteljično tkivo se pod negativnim tlakom aspirira (10 do 20 mg posteljičnog tkiva) u štrcaljku. U štrcaljki od 20 ml se nalazi medij koji sadrži MEM, antibiotik i heparin, te se materijal pogleda pod steromikroskopom i podvrgne daljnjem postupku kariotipizacije. Ukoliko se jednom biopsijom ne dobije adekvatni materijal, zahvat se još jednom ponavlja. Kod stražnjeg posteljičnog tkiva pritiskom sonde na trbušnu stjenku se dobije bliže posteljično tkivo i direktno se ulazi u posteljično tkivo. U određenim slučajevima može se ići direktno transamnijalno do stražnjeg posteljičnog tkiva, a rizik komplikacija nije ništa veći nego direktnom biopsijom posteljice. Materijal se podvrgava metodama kariotipizacije tako da se koristi kratkotrajna tehnika po Singeru u trajanju od tri dana, te kultura tkiva u trajanju od sedam dana.
Brzina dobivanja nalaza je jedan od razloga zbog čega se većina trudnica odlučuje za biopsiju posteljice kao alternativu amniocentezi gdje se u trajanju od 14-21 dan dobije rezultat iz kulture plodove vode. Uspješnost kultura posteljičnog tkiva u odnosu na kulture plodove vode je viša, tako da se rezultat dobiva u 99,5 posto trudnica. Problem korijalnog i posteljičnog tkiva je viša učestalost mozaicizma, u odnosu na plodnu vodu, (razlika kariotipa ekstraembrionalnih trofoblasnih stanica i kariotipa u stanicama embrija) koji se nalazi u 1- 2 posto kariograma, a iza amniocenteze se dobije u 1,5 posto kariograma, te se uvijek iza dobivenog kariograma s mozaicizmom učini kordocenteza, te autori u 50% trudnica potvrđuju mozaicizam, a u 50 posto dobivaju uredan kariogram.
Mozaicizam može nastati u ranom razvoju zbog krivog dijeljenja, zaustavljanja u anafazi tzv. anaphase lag, strukturnog rearanžiranja, a što može rezultirati aneuploidijom. Ako mutacija nastane samo u trofoblastu ili stanicama ekstraembrionalnog mezoderma progenitora, nastaje promjena u posteljici, a nema je u plodu. Kromosomopatija u posteljici zahtjeva obvezatno daljnje istraživanje i dokaz nalazi li se promjena i u fetusu, te se iza dobivenog nalaza mozaicizma obavezno učini kordocenteza i analizira kariogram fetalne krvi. Kada su kromosomi fetusa normalni, rađa se normalno dijete. Neke trudnoće rezultiraju poremećajem rasta ili neobjašnjivom smrti ploda. To može biti prouzrokovano kromosomskim mozaicizmom u posteljici ili uniparentalnom disomijom kod ploda. Trudnoće u kojih je ustanovljen korionski mozaicizam se moraju intenzivno pratiti, posebice što se tiče urednog fetalnog rasta, a ukoliko se u antenatalnoj skrbi utvrdi i IUGR, tada se vrši intenzivna antenatalna skrb ultrazvučnom biometrijom, uz dopplerska mjerenja fetalnih protoka, tih trudnoća u kojih je u korijalnom tkivu nađen mozaicizama, a u fetalnoj krvi uredan kariogram.
