Kordocenteza se izvodi pod ultrazvučnim navođenjem kroz trbušnu stjenku trudnice, a operatori koriste najčešće konveksnu ultrazvučnu sondu od 3, 75 MHZ, ali se mogu koristiti i druge sonde, ovisno o iskustvu operatora.
Veličina i promjer igle se odabiru ovisno o dobi trudnoće, konstituciji majke i smještaju posteljice i pupkovine. Najčešće se koriste igle promjera 20 i 22 gauge, duljine 8-20 cm.
Najranije se može izvesti kordocenteza u 12. tjednu gestacije, kod dijagnostike talasemije, a tada se koriste igle od 25 gauge. Izvođenje zahvata do 16. tjedna trudnoće je povezano s povećanom učestalošću spontanih pobačaja, kao posljedice zahvata. Zato se najčešće najranije zahvat izvodi između 18. i 20. tjedna trudnoće, a iza 20. tjedna trudnoće je rizik komplikacija samog zahvata niži u odnosu na ranu gestacijsku dob, u kojoj se danas koriste druge metode prenatalne dijagnostike (biopsija korionskih resica).
Zahvat se izvodi na dva načina, tehnikom slobodne ruke (“free- hand technique”), odnosno tehnikom navođene igle uz vodič na ultrazvučnom ekranu (“needle-guide technique”).
Uglavnom se danas izvodi tehnikom slobodne ruke, a koja se može primijeniti na dva načina. U prvom su igla i sonda u rukama jednog operatera koji sam izvodi tehniku kordocenteze, a u drugom jedan operater pridržava sondu, a drugi navodi iglu.
Kod tehnike navođene igle upotrebljava se sonda s vodilicom za iglu, koja se uvodi prema ultrazvučnom markeru na ultrazvučnom ekranu. Izbor tehnike ovisi o operaterovoj vještini, a u našem prenatalnom centru se koristi tehnika slobodne ruke s jednim operaterom.
Ultrazvučna sonda se postavlja na dezinficiran trbuh trudnice blizu predviđenog mjesta za ulazak sonde. Kut sonde se jednom rukom fiksira tako da vidno polje pokriva planiranu putanju igle od njenog prolaska kroz kožu majke do krvnih žila pupkovine, dok se drugom rukom slobodno navodi igla. Na iglu se priključi heparinizirana štrcaljka volumena 1 ml i polako aspirira uzorak fetalne krvi. Velike štrcaljke mogu izazvati veći negativni tlak koji uzrokuje kolaps umbilikalne vene. Kod određivanja acidobaznog statusa fetusa šprica ne smije biti heparinizirana. Identifikacija krvne žile (vena/arterija) vrši se obojenim dopplerom, odnosno ubrizgavanjem 0,2 ml fiziološke otopine, te ultrazvučnim praćenjem pojave turbulencije. Bojanjem dobivenog uzorka krvi metodom po Kleinhauer-u odredi se postotak fetalnih eritrocita, te kada krv nije kontaminirana majčinom, test pokazuje više od 90% fetalnih eritrocita. Na kontaminaciju plodovom vodom se može posumnjati pošto se u štrcaljki uoči razrijeđena krv. Mjerenjem koagulacijskih parametara ili perifernim razmazom po Gemsi, kojim se prikažu fetalne epitelne stanice, potvrđuje se kontaminacija fetalne krvi plodnom vodom. Ukoliko je krv kontaminirana plodovom vodom, dijagnoza koagulacijskih bolesti (poremećaji faktora zgrušavanja i trombocita) bit će nemoguća. Ovisno o gestacijskoj dobi i indikaciji aspirira se 2-3 ml fetalne krvi u hepariniziranu štrcaljku za genske, biokemijske, mikrobiološke i druge analize. Zatim se igla izvadi jednim potezom, kontrolira duljina krvarenja i prati fetalna srčana akcija, odnosno fetalni protoci obojenim doplerom. Fetalno krvarenje iz mjesta punkcije obično je kratko, a Whartonova sluz posjeduje hemostatske sposobnosti koje sprječavaju jače fetalno krvarenje. Na mjestu uboda mogu nastati mali hematomi, a naknadno dolazi do njihove resorpcije.
